Door zijn kleinere postuur is de kuifaalscholver (Phalacrocorax aristotelis) te onderscheiden van de gewone aalscholver. Daarnaast heeft de kuifaalscholver een dunnere hals en snavel en een kleinere, rondere kop en steil voorhoofd. Het kuifje op de voorkruin is er alleen aan het begin van het broedseizoen. De (bewijs) plaatjes zijn genomen bij erg somber donker weer en lichte mist…
Als wintergast is de waterspreeuw zeldzaam, maar wordt toch met enige regelmaat in Nederland gezien. Door zijn vorm (korte vleugels, compact lichaam) is de waterspreeuw geen goede vlieger en legt dus ook doorgaans geen grote afstanden af. Toch verschijnen met enige regelmaat waterspreeuwen in Nederland die uit Scandinavië komen.
De Zwarte Ooievaar (Ciconia nigra) neemt toe in Midden-Europa en broedt op relatief korte afstand van ons land, maar er is (nog) geen bewijs voor broeden in Nederland, ondanks zomerwaarnemingen van volwassen vogels in geschikt biotoop.
Hunebedden zijn te vinden in Drenthe en – in mindere mate – in Groningen en het zijn de oudste monumenten in Nederland.In een ‘nagemaakt’ hunebed in een nabijgelegen dorpje heeft een steenuilenpaar een nest gemaakt en met succes jongen groot gebracht. Hoe Drents wil je het hebben? 🙂
De ringsnaveleend (Aythya collaris) is een bijzonder zeldzame eend voor Europese begrippen. Broedt in Noord-Amerika; overwintert zuidelijk tot Zuid-Mexico, Caribische eilanden en soms Panama.
Een vreemde eend in de bijt is een uitdrukking die gebruikt wordt als zich een vreemd exemplaar in de groep bevindt. Zeker van toepassing op het volgend voorbeeld… Onlangs zaten er in een buurtschapje net over de provinciegrens met Overijssel een redelijke grote groep zwanen. Het merendeel bestond uit Wilde zwanen samen met een kleiner aantal Kleine zwanen en een enkele Knobbelzwaan.
De visarend is een prachtige roofvogel. Ze zijn een stuk kleiner dan zeearenden. Hij is in vlucht goed te herkennen door zijn geheel witte onderkant, zijn chocoladebruine bovenkant en zijn enigszins ‘geknikte’ vleugels. Door het oog loopt een donkere streep. Het verenkleed is bij beide geslachten gelijk.
De havik is een krachtige en imposante roofvogel die je niet op een presenteerblaadje te zien krijgt; een goede waarneming blijft een toevalstreffer. Zelfs in die streken waar de soort relatief talrijk voorkomt, moet je de verwachtingen op een ontmoeting niet al te hoog stellen; het blijft een kwestie van geduld en wat geluk. Haviken kunnen zowel standvogel, zwerfvogel als trekvogel zijn. Wanneer ze zich eenmaal in een broedgebied hebben gevestigd, zijn onze Nederlandse haviken echte standvogels.
Onlangs las ik in de krant dat natuurliefhebbers in de stad Groningen in de hoogste staat van opwinding zijn, nu blijkt dat er slechtvalken in een nestkast broeden aan het Gasunie gebouw. Logisch natuurlijk, want de slechtvalk is een tot de verbeelding sprekende vogelsoort;
