In Nederland verblijven in de nazomer en het najaar tientallen Casarca’s (Tadorna ferruginea) en ieder jaar zijn er maar enkele broedgevallen en daarmee is het een uiterst schaarse broedvogel… Ze worden vanwege de oranjebruine kleur ook wel roestgans genoemd.
Afgelopen week kreeg ik van een buurman via ‘whatsapp’ een berichtje: Geert, ik weet het nu zeker; hier zit een gele merel… Op mijn antwoord: zware avond gehad? kreeg ik toch een nauwkeurige beschrijving van een vogel met een erg afwijkende kleur, dus mijn belangstelling was gewekt!
Dat de kerkuil het nog steeds moeilijk heeft, blijkt ook nu weer uit een recente melding van de kerkuilenwerkgroep:
De bosuil leeft hij in gemengde bossen, parken, boomgaarden, tuinen en zelfs in sommige steden. Hij kan bijna overal voorkomen zolang er maar een paar grote bomen aanwezig zijn, voedsel en natuurlijk geschikte broedplaatsen. Deze uil is 37 tot 39 cm lang en is daarmee een middelgrote uil.
De ooievaar; een onmiskenbare zwart-witte vogel met rode snavel en poten… In 1991 werd voor het eerst geen enkel ‘wild’ broedpaar in ons land vastgesteld. Inmiddels heeft het hertintroductieprogramma vruchten afgeworpen en broeden er in Nederland weer veel ooievaars.
Een dwaalgast is een vogel die slechts zelden, vaak door verdwalen, in een gebied aangetroffen wordt, zonder dat ze daar een gevestigde populatie hebben… Enig nazoek werk leert: de kleine vliegenvanger is een zeldzame soort die op trek nog wel eens wordt waargenomen.
De Oehoe (Bubo bubo) is een van de grootste uilensoorten ter wereld en is 60 tot 75 cm lang met een spanwijdte van 160-188 cm. De vogel is door zijn grootte, zijn massieve lichaam en dikke kop met geen andere uilensoort te verwarren.
Soms kom je zeldzame soorten vogels tegen. In Zuid-Oost Groningen en omgeving was er de heremietibis en het koereigertje, terwijl in Drachten er een zwarte ibis rond liep. Vergeet ook de sperweruil in Zwolle niet. Nu is er een roze pelikaan (Pelecanus onocrotalus) die
Ogen en oren van de kerkuil vormen tezamen een zeer verfijnd opsporingssysteem van deze mooie uil en overwegend nachtelijke jager. Wanneer de kerkuil vliegend jaagt tot op een hoogte van drie meter of op een paaltje zit, weet hij exact de afstand te bepalen tot de muis, die zich in een greppel, in het gras of op een molshoop bevindt.
