Onze eigen’ Gele kwikstaarten komen nu Nederland binnen en zorgen gauw voor meer kleur op de akkers. Tegelijk trekken andere ‘gele kwikken’ door, op weg naar broedgebieden elders in Europa. Maar de ene kwik is de andere niet. Vooral tijdens de voorjaarstrek kun je gemengde groepjes kwikstaarten treffen van wel drie soorten. Helemaal leuk is het natuurlijk als je dan inderdaad zo’n dwaalgast aantreft… 🙂
Rond 1900 broedde de goudplevier (Pluvialis apricaria) in Nederland in kleine aantallen in de heidegebieden van de Peel en in Drenthe. Mede door ontginningsactiviteiten is hij als broedvogel in Nederland uitgestorven, daarom staat deze vogel op de Rode Lijst. In Nederland en België zijn goudplevieren het meest in het voorjaar (maart-april) en in het najaar (september-november) te zien wanneer grote aantallen neerstrijken op weilanden en akkers. Deze trekvogels broeden ’s zomers in Scandinavië en Rusland.
Er zijn weer Grote Kruisbekken in het land en dat komt maar heel af en toe voor. Vogelaars rukken dan ook massaal uit om deze vogeltjes te bekijken. De Grote Kruisbek (Loxia pytyopsittacus), een zangvogel uit de familie van de vinken, broedt van Scandinavië tot Siberië. Hij leeft daar van de zaden van de grove den. Als er in het noorden een slecht mastjaar is, met weinig zaden, vliegen de vogels noodgedwongen naar het zuiden.
De sperwer (Accipiter nisus) is een kleine snelle roofvogel die redelijk algemeen is in ons land. Het is een standvogel, dat wil zeggen dat hij het hele jaar in dezelfde omgeving blijft. Hij leeft verborgen en is vrij schuw. Soms mooi in de tuin te zien vanuit huis, vooral als er een voertafel is…
Vogelaars en fotografen uit het hele land verzamelden zich de afgelopen dagen in de gemeente Oldambt in de provincie Groningen. Hier ligt aan het eind van ons land, Nieuwe Statenzijl. Het plaatsje telt ongeveer 5 huizen en op de Reiderwolder Polderdijk aldaar wordt al een paar dagen de Oosterse Zwarte Roodstaart gespot.
Onlangs arriveerde een zwartkeellijster (Turdus atrogularis) als dwaalgast in Nederland. Officieel zijn er tussen 1981 en 2009 maar zes bevestigde waarnemingen van deze vogel. De vogel overwintert normaal in het zuidwesten, zuiden en oosten van Azië en hij broedt van de Siberische taiga tot aan de uitlopers van de Oeral, maar deze keer is de lijster geland in het noordelijke deel van de provincie Groningen.
Door zijn kleinere postuur is de kuifaalscholver (Phalacrocorax aristotelis) te onderscheiden van de gewone aalscholver. Daarnaast heeft de kuifaalscholver een dunnere hals en snavel en een kleinere, rondere kop en steil voorhoofd. Het kuifje op de voorkruin is er alleen aan het begin van het broedseizoen. De (bewijs) plaatjes zijn genomen bij erg somber donker weer en lichte mist…
Als wintergast is de waterspreeuw zeldzaam, maar wordt toch met enige regelmaat in Nederland gezien. Door zijn vorm (korte vleugels, compact lichaam) is de waterspreeuw geen goede vlieger en legt dus ook doorgaans geen grote afstanden af. Toch verschijnen met enige regelmaat waterspreeuwen in Nederland die uit Scandinavië komen.
De Zwarte Ooievaar (Ciconia nigra) neemt toe in Midden-Europa en broedt op relatief korte afstand van ons land, maar er is (nog) geen bewijs voor broeden in Nederland, ondanks zomerwaarnemingen van volwassen vogels in geschikt biotoop.
