Ogen en oren van de kerkuil vormen tezamen een zeer verfijnd opsporingssysteem van deze mooie uil en overwegend nachtelijke jager. Wanneer de kerkuil vliegend jaagt tot op een hoogte van drie meter of op een paaltje zit, weet hij exact de afstand te bepalen tot de muis, die zich in een greppel, in het gras of op een molshoop bevindt.
